Tanggal 22/04/2008 sehingga kini, sy telah di serang demam,batuk,selsema yang agak teruk..kalo tahun 2007 mencatatkan sejarah yang tersendiri tp kali ini,mencatatkan memori luka yang amat mendalam.
Tanpa perihatin kenkawan sekeliling yang sentiasa ada di sisi bila sy memerlukan..sy tidak mungkin setabah ini...berbalik cite asal..i want story satu cite berkisar pasal persahabatan yang sejati..setelah beberapa hari sy x lalu makan..tibe2 pada malam 25/04(jumaat) sy terasa sangat lapar..bila minum air milo atau makan apa sajer..sy pasti memuntahkan balik..bila bangun terasa pening dan pitam..x tau apa nak buat..sy sms my boss "cik tuan rosemeada"..pas tue sy tidur balik krn x tahan pening...and...apabila terjaga dr tidur kira2 11.30 malam,sy dengar sayup2 bunyi tepon sy bergegar..rupanya semasa sy x sedar,berpuluh2 mis col dan sms sy terima dr cik tuan,cik sue dan ijan...Rupa-rupanya mereka sudah hampir 1 jam lebih dok ketuk pintu umah sy...bawa bersama makanan"Ya Allah..apa yg telah sy lakukan ini..."oleh kerana mereka bimbang akan keselamatan sy,mereka sanggup mencari umah sy wpun tersesat..menitis air mata ini mengenangkan ketulusan ati diaorg...
"Wahai kawan-kawanku..cik tuan rosemeada,cik sue,ijan..n x lupa lieja,mas,rin n en hapis..dengarlah rintihan ati sy ini...tiada kata2 yg dapat ku luahkan cume ribuan terima kasih yang tidak terhingga ingin ku ucapkan di atas jasa baik you all terhadap sy...n sy bersyukur ke hadrat ilahi kerana di pertemukan dengan kalian walaupun kekadang sy kecik ati dengan you all...sesungguhnya kalian adalah sahabat sejati sy dunia n akhirat..insyaAllah...n sy berjanji...sy tak akan menyakiti ati kalian lagi....
TQ SO MUCH MY FRIENDS...I LUV U ALL !!!
